Menu wortalu
Wystawa poplenerowa ,,Wobec Miejsca i Czasu... IV'' w Arsenale we Wrocławiu
- Szczegóły
- Mirek
- Kategoria: Wystawy
- Odsłony: 4314
Muzeum Miejskie Arsenał we Wrocławiu zaprasza w piątek 8 sierpnia 2014 o godz. 18:00 na wernisaż wystawy poplenerowej zatytułowanej ,,Wobec Miejsca i Czasu... IV - świadomość, przemiany, rzeczywistość''.
Uczestnicy wystawy: Czesław Chwiszczuk, Andrzej Dudek-Dürer, Tomasz Fronckiewicz, Ewa Gnus, Barbara Górniak, Waldemar Grzelak, Roman Hlawacz, Ryszard Karczmarski, Ryszard Kopczyński, Jarosław Majcher, Marek Maruszak, Janusz Musiał, Piotr Maciej Nowak, Jerzy Piątek, Wacław Ropiecki, Andrzej Rutyna, Krzysztof Saj, Zdzisław Słomski, Marek Wesołowski, Marzena Wesołowska, Rafał Warzecha, Iwona Wojtycza-Fronckiewicz, Waldemar Zieliński.
W dniach 27 - 29 września 2013 odbyła się kolejna, już czwarta edycja pleneru ,,Wobec Miejsca i Czasu...''
23 twórców z całej Polski spotkało się w gościnnych murach Zamku Czocha. Artyści w pełen inwencji i kreacyjny sposób zainspirowany niezwykłym miejscem, zrealizowali swoje prace. Idea pleneru zainicjowana przez Andrzeja Dudka-Dürera to stworzenie platformy dla twórców o różnych postawach i orientacjach artystycznych, wymiana doświadczeń, konfrontacja filozofii życia i twórczości, konfrontacja różnych podejść do techniki i technologii, metod pracy i działań.
Wobec Miejsca i Czasu... IV - świadomość, przemiany, rzeczywistość to idea przewodnia pleneru. Miejsce i czas, w ważny sposób wpływa na człowieka, a na twórcę w szczególności. Kreator znajdujący się tu i teraz w subiektywny sposób dokonuje refleksji nad otaczającymi światami.
Podtytuł pleneru świadomość, przemiany, rzeczywistość to kategoria związana z analitycznym podejściem do rzeczywistości, uświadomieniem ciągłego procesu przemiany i efektów wynikających z transformacji, zastanowieniem nad podmiotowością doświadczenia miejsca i czasu, analizą postrzegania jak i indywidualnej wizualizacji. Odnalezieniem, w kontekście tego szczególnego miejsca i czasu indywidualnego subiektywnego obrazu rzeczywistości.
Andrzej Dudek-Dürer
Efektem pleneru jest wystawa pokazująca ponad 60 prac artystów.
W ramach pleneru odbyły się również otwarte warsztaty fotograficzne, każdy z uczestniczących twórców przedstawił dorobek twórczy oraz założenia teoretyczne twórczości. Gośćmi pleneru byli krytycy Andrzej Saj i Adam Sobota, którzy przedstawili wykłady odnoszące się do idei pleneru.
Wystawa poplenerowa Okręgu Dolnośląskiego ZPAF
Mecenat: Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego
Muzeum Miejskie Arsenał
ul. Cieszyńskiego 9, Wrocław
fot. Barbara Górniak
fot. Andrzej Dudek-Dürer
fot. Andrzej Rutyna
fot. Czesław Chwiszczuk
fot. Ewa Gnus
fot. Jerzy Piątek
fot. Marek Wesołowski
fot. Ryszard Kaczmarski
fot. Ryszard Kopczyński
fot. Waldemar Zieliński
„Fotografie do dokumentów. Sereje. 1946” – Vytautas V. Stanionis w Dolnośląskim Centrum Fotografii
- Szczegóły
- Mirek
- Kategoria: Wystawy
- Odsłony: 3715
Tylko do 26 lipca 2014 r. można oglądać wystawę Vytautasa V. Stanionisa ,,Fotografie do dokumentów'' w Dolnośląskim Centrum Fotografii "Domek Romański" we Wrocławiu.
„Fotografie do dokumentów. Sereje. 1946” – Vytautas V. Stanionis
O wystawie pisze kuratorka - Ieva Meilutė-Svinkūnienė:
Okres powojenny, rok 1946. W okupowanej Litwie nowa władza wymienia dokumenty. W urządzonym w domu Vozbuckisa atelier V. Stanionis (...) fotografuje mieszkańców Serejów i okolic. Zdjęcia są zupełnie standardowe, a ich wykonanie nie nastręcza fotografowi specjalnych trudności; wystarczyło światło wpadające przez okno i czyste prześcieradło na tło. Przy płótnie siadają parami: mąż i żona, ojciec i syn, siostry, bracia, sąsiedzi. (...) Na podstawie przygotowanego szablonu przecinano podwójne fotografie, kadrowano je pod lupą i wykonywano odbitki w taki sposób, żeby po odcięciu niepotrzebnego tła miały one wymiary 3 x 3,5 cm. Jednak tego, o czym mówi tytuł – samych fotografii wykorzystanych do dokumentów – nie ujrzymy na wystawie. Zobaczymy jedynie powiększone zdjęcia sprzed obróbki. (...)
W 1966 roku, po 20 latach od pamiętnego fotografowania, Stanionis zmarł. Jego syn, również Vytautas, (...) archiwum ojca odnalazł około roku 1984, mając już doświadczenie w pracy fotografa. Materiał wydał mu się bardzo interesujący. Po raz pierwszy odbitki paszportowych zdjęć zrobione z filmu ojca zostały pokazane na wystawie w Pałacu Sztuk w Wilnie w 1987 roku. Później te portrety były pokazywane nie tylko na Litwie, ale także w galeriach na Łotwie, w Estonii, Polsce, Rosji, Czechach, na Słowacji, w Niemczech, Danii, Francji, Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Fotografie drukowano w wielu publikacjach.
Począwszy od 1987 roku, zaczyna się zupełnie nowa historia tych zdjęć. W tym czasie ma bowiem miejsce swoista reinkarnacja fotografii. Bohater jakby ten sam, te same fotografie, tylko już w innym czasie, w innych okolicznościach i interpretowane w zupełnie inny sposób. Fotografie wywołane z negatywów przez młodszego Vytautasa są niewykadrowane, z widocznymi perforacjami; eksponowane nierozcięte i powiększone. Tak dokonuje się działanie przeciwne niż to wykonane przez ojca, dzięki czemu możemy zobaczyć jak pierwotnie wyglądały te fotografie, a zarazem dowiedzieć się, w jaki sposób były wykonywane fotografie paszportowe w latach 40. ubiegłego wieku.
Opracowanie na podstawie tekstu autorstwa Ieva Meilutė-Svinkūnienė
Vytautas V. Stanionis
Urodził się 27 października 1949 roku w Olicie. Fotografią zainteresował się w dzieciństwie, obserwując ojca przy pracy. W młodości największy wpływ miało na niego ożywienie fotografii, jakie miało miejsce na Litwie w latach 80. Pracował jako fotograf w fabryce i korespondent w różnych czasopismach. Był przewodniczącym Olickiego Oddziału Towarzystwa Foto-graficznego. Od 1994 roku pracował jako wolny strzelec. W latach 1988-1990 aktywny działacz litewskiego Sąjūdisu; od-znaczony Medalem Niepodległości Litwy. Od 1972 roku członek Litewskiego Związku Artystów Fotografików. Brał udział w różnych wystawach na Litwie i za granicą. Autor i redaktor publikacji o fotografii, kurator wystaw.
W 1996 i 2000 roku przyznano mu nagrodę Samorządu Olity w dziedzinie kultury. W 2000 roku uzyskał stypendium Ministerstwa Kultury Republiki Litewskiej, a w latach 2003-2004 oraz 2005 – indywidualne stypendium państwowe dla twórców sztuki i kultury. Obecnie mieszka i pracuje w Olicie.
Vytautas V. Stanionis - Fotografie do dokumentów - w DCF „Domek Romański“
Dolnośląskie Centrum Fotografii "Domek Romański" Galeria Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu
Pl. bpa Nankiera 8, we Wrocławiu
Ekspozycja do 26 lipca 2014
Wystawa Jana Brykczyńskiego ,,BOIKO'' w Leica Gallery w Warszawie
- Szczegóły
- Mirek
- Kategoria: Wystawy
- Odsłony: 4001
Leica Gallery w Warszawie zaprasza na wernisaż wystawy Jana Brykczyńskiego ,, BOIKO'' w piątek 8 sierpnia 2014 r. o godz. 20:00.
„BOIKO” to fotograficzna opowieść o dawnym życiu na wsi w Europie. Dzieje się jednak współcześnie, w Ukraińskich Karpatach. W miejscu gdzie magia przeplata się z rzeczywistością.
Właśnie tam Jan Brykczyński znalazł świat, który znał jedynie z bajek opowiadanych mu w dzieciństwie.
To miejsce stało się urzeczywistnieniem jego wyobrażeń o wiejskiej idylli. I o tym miejscu, o jego mieszkańcach, ich życiu odciętym od świata, zanurzonym w tradycji i wierzeniach jest „BOIKO”.
W czerwcu 2013 premierę miała książka fotograficzna prezentująca ten projekt. Publikacja wraz z wystawą w Leica Gallery Warszawa będzie najszerszą dotychczasową prezentacją projektu.
W 2009 roku, Jan Brykczyński trafił do oddalonej o kilka kilometrów od polskiej granicy wsi w Ukraiński Karpatach. Wracał tam przez kolejne trzy lata. Powoli zdobywał zaufanie mieszkańców, odizolowanych od świata górami. Kroku po kroku pokazywali mu swoje życie, w którym zdarzenia w pierwszym rzędzie mają przyczyny magiczne, myśli mają moc sprawczą, biała magia zmaga się z czarną, a dobro ze złem.
Dla nich najważniejsza jest tradycja, w której są mocno zakorzenieni i czerpią z niej siłę do życia w trudnych górskich warunkach. Ich codzienność, dla osoby z zewnątrz, jest tak samo realna, jak i nierzeczywista. Najbardziej przypomina archetypowe obrazy wsi jakie funkcjonują jeszcze ciągle w naszej kulturze.
Ta bajkowość, oniryczność i surrealność przebija ze zdjęć Jana Brykczyńskiego.
„Ci Bojkowie to najdziwniejsze plemię Karpat wzdłuż i wszerz. Z nikim innym nie ma tyle kłopotu. Bojkowie są trochę niemi. Nie są zdolni opowiedzieć o sobie” pisze Taras Prochaśko, a Jan Brykczyński opowiada własną historię życia w górskiej wsi na Ukrainie.
Jan Brykczyński, ur. 1979 r., zajmuje się dokumentem fotograficznym.
Jest członkiem i współzałożycielem kolektywu Sputnik Photos. W swojej pracy często skupia się na europejskich peryferiach, podejmując temat złożonych relacji człowieka z przyrodą. Stypendysta Funduszu Wyszechradzkiego i Ministra Kultury. Laureat wielu konkursów fotograficznych, m.in. 2013 The European Photo Exhibition Award i The Syngenta Photography Award. Reprezentowany przez agencję fotograficzną Anzenberger w Wiedniu. Razem z żoną i córką mieszka w Warszawie.
Wystawę można oglądać od 9 sierpnia do 7 września 2014 r.
Leica Gallery
Warszawa, ul. Mysia 3, II piętro
fot. Jan Brykczyński
fot. Jan Brykczyński
fot. Jan Brykczyński
,,Droga przez Polskę" - wystawa w Starej Galeii ZPAF w Warszawie
- Szczegóły
- Mirek
- Kategoria: Wystawy
- Odsłony: 4457
Stowarzyszenie Dokumentalistów "Droga", Okręg Warszawski ZPAF i Stara Galeria ZPAF zapraszają na wernisaż wystawy "Droga przez Polskę" w poniedzxiałek 21 lipca 2014 r. o godz. 18.00.
Fotografie prezentowane na wystawie pochodzą z okresu od lat 50–tych ubiegłego wieku do pierwszej dekady obecnego stulecia. Zostały wykonane przypadkowo podczas reporterskich wyjazdów w teren i przeleżały w archiwach jako pojedyncze klatki między konkretnymi tematami. Przeważają obrazki z lat 70, gdy fotografia reportażowa przeżywała najlepszy okres i odgrywała ważną rolę w polskiej prasie.
Tak jak zmieniały się technologie budowy dróg, tak zmieniali się również ich użytkownicy, środki transportu i obyczaje. Wraz z rozwojem infrastruktury, zmianami ekonomicznymi i europejskim dobrobytem z polskich dróg razem z ludźmi zniknęło życie. Wystawa ma być jedynie podróżą sentymentalną do bezpowrotnego czasu i pejzażu.
Na wystawie zostanie zaprezentowanych 50 fotografii, ich autorami są fotoreporterzy skupieni w Stowarzyszeniu Dokumentalistów „Droga”, które przygotowało wystawę:
Jan Anderman, Jacek Barcz, Stanisław Ciok, Wojciech Druszcz, Jan Dunin-Borkowski, Leszek Fidusiewicz, Aleksander Jałosiński, Irena Jurkiewicz, Witold Jurkiewicz, Dobrosław Kostkowski, Jacek Kucharczyk, Stanisław Kulawiak, Andrzej Łada, Maciej Musiał, Marian Musiał, Hanna Musiałówna, Maciej Osiecki, Krzysztof Pawela, Włodzimierz Pniewski, Piotr Sawicki, Mieczysław Świderski, Marek Szymański, Przemek Wierzchowski, Krzysztof Wojciewski.
Kurator wystawy: Hanna Musiałówna
Stara Galeria ZPAF, Plac Zamkowy 8, Warszawa
Wernisaż w poniedziałek 21 lipca o godz. 18:00,
Wystawa trwa do 26 sierpnia 2014
fot. Andrzej Łada
fot. Hanna Musiałówna
fot. Jan Anderman
fot. Krzysztof Paweła
fot. Leszek Fidusiewicz
fot. Marian Musiał
fot. Stanisław Ciok